De verdeling der piemels, op kleur geordend

Emeritus hoogleraar Meindert Fennema is op vakantie. Dat jullie het weten. Hij is in Japan. Lekker sushi eten en zo in zijn gehuurde flatje. Hij was er in 1965 ook, en toen was er ook veel smog, konden de Japanners geen Engels en waren ze heel klein.

 Ik weet dit omdat hij een opiniestuk heeft geschreven over die gekke Japanners. Hij heeft het over heel veel verschillende dingen, maar uiteindelijk gaat het over seks:

"Opvallend is de beeldcultuur. Overal zie je kinderlijke koppen van kleine meisjes met grote ogen zoals ze getekend worden in stripboeken, met muziek van de teletubbies. Aseksuele loungemuziek. Volgens recente cijfers heeft 45 procent van de vrouwen en 25 procent van de mannen tussen de 16 en de 24 geen behoefte aan seks."

(Kan iemand mij trouwens een voorbeeld geven van seksuele loungemuziek? Willen we überhaupt seksuele loungemuziek?). Hij concludeert:

"Misschien zit er toch iets in de rassentheorie van J. Philippe Rushton die onderzoek deed naar de seksuele activiteit van Aziaten, Kaukasiërs en Afrikanen. Aziaten zijn seksueel minder actief dan Kaukasiërs en die zijn weer minder actief dan Afrikanen. It is the libido, stupid!"

Jammer alleen dat de bron (een artikel uit the Guardian) die hij aanhaalt om aan te geven hoe seksloos de Japanners wel niet zijn een veel genuanceerder en coherenter verhaal schrijven dan hijzelf, en bovendien ook geen achterhaalde rassentheorie voorstelt als verklaring. Ik hoop stiekem nog steeds dat zijn stuk stiekem heel sarcastisch is bedoeld.

Ik zal me niet voordoen als een expert op het gebied van Japanse of breder getrokken Aziatische cultuur, maar ik kan wel wat vertellen over de schadelijke gevolgen van het correleren van ras en seks, of ras en biologie in het algemeen. Ras is voor mij een sociale constructie: er zou geen verschil tussen zwart, wit, bruin, of welke huidskleur dan ook moeten zijn, maar omdat ik, jij, en de maatschappij een verschil (willen) zien, heeft huidskleur consequenties. Dat kan op verschillende manieren. Het gaat zo: omdat ik in de krant lees dat een Marokkaanse Nederlander tasjes jat, klem ik mijn tas vast als ik langs een groepje Arabisch-uitziende jongeren loop. In het geval van Fennema is het racisme gebaseerd op biologie. Omdat sinds de 18e eeuw (maar het stamt al af van eerdere tijden) het idee is ontstaan dat huidskleur effect heeft op het lichaam, bestaat nog steeds het idee dat zwarte mannen een grote piemel hebben, Aziatische mannen een kleine piemel, en witte mannen een 'normale' piemel. Ook al is hier geen wetenschappelijk bewijs voor gevonden.

Dit vertaalt zich ook naar seksualiteit in de zin van hoeveel seks je wilt hebben, zoals in de theorie van Rushton, die heel veel kritiek over zich heen heeft gehad omdat hij in zijn werk onder andere ook claimde dat ras en intelligentie gecorreleerd met elkaar waren. Ik verwijs weer naar de wikipedia-pagina over Rushton omdat dit de kritiek goed opsomt.

Deze ideeën zie je veel terug in representatie van ras. In het geval van Aziatische mannen en hun "abnormaal lage" libido is er momenteel het beeld van de otaku, waarnaar Fennema ook verwijst. Deze jongens zouden mooie, rondborstige meisjes in de fantasiewereld van de manga en anime prefereren over de meisjes om hen heen. De zogenaamd kleine piemel is gerelateerd aan het kinderlijke. Het kan ook de andere kant op gaan: het idee dat Aziatische mannen seksloos zijn en/of een kleine piemel hebben kan worden gerelateerd aan het idee dat Aziatische mannen vrouwelijk zijn.

via

Zwarte mannen, daarentegen, zouden een grote piemel hebben en daardoor seksueel actief tot in het extreme. Dit idee droeg bij aan het beeld van de buck of de black brute, een irrationele zwarte man die erop uit was witte vrouwen te verkrachten.

via

Viel het je trouwens op dat ik het net over huidskleur, mannen en piemels had? Nou, op vrouwen hebben dit soort theorieën van pragmatisch racisme of wetenschappelijk racisme ook effect gehad. Bijvoorbeeld dat zwarte vrouwen grote borsten en een dikke kont hebben. En dat wordt geseksualiseerd. Of het kinderlijke van Aziatische mannen wordt doorgetrokken naar de Aziatische meisjes en vrouwen, die daar ook weer om worden geseksualiseerd.

Zoals ik al zei, het is jammer dat Fennema cijfers van het inactieve seksleven van Japanse mannen en vrouwen volledig afschrijft op ras. Op deze manier worden de stereotypen als de seksloze Aziaat in de hand gewerkt, ook al is het onbewust. Dit soort representaties zitten ingebakken in de maatschappij door een geschiedenis van pseudowetenschappelijk onderzoek. Het zou interessanter en nuttiger zijn geweest als Fennema meer in the Guardian artikel had gedoken, waarin staat de starre maatschappelijke druk waar veel Japanse mannen en vrouwen onder leiden één van de mogelijke oorzaken zou kunnen zijn van deze desinteresse in seks. Het is in elk geval nooit zo simpel als ras, dat weten we in ieder geval wel.