Gisteren ben ik in de nieuwe filmhallen in Amsterdam naar de nieuwe film van Christopher Nolan geweest: Interstellar. Elementen van Stanley Kubrick's 2001: A Space Odyssey, Jaco Dormael's Mr. Nobody en van Duncan Jones' Moon (heb ik me laten vertellen, want jammer genoeg nog niet zelf gezien) waren in deze film terug te zien. Ditmaal was het alleen een meer begrijpelijk verhaal. Hoewel ik denk dat je deze film vooral moet gaan zien zonder er al te veel over te weten, wil ik toch kort uitweiden over wat deze film zeker de moeite waard maakt.
Wat me als eerste opviel is het geluid in Interstellar of eerder soms de afwezigheid daarvan. De muziek van Hans Zimmer is prachtig en draagt bij aan de soms bijna ondraaglijke spanning van sommige scenes, maar de stilte is soms nog mooier. Aangezien er in de ruimte geen geluid is, is de totale stilte in de film symbolisch mooi en het geeft ook rust in de film die af en toe verrassend spannend is. Daarnaast is er een moment in de film waarin hoofdpersonage Cooper zijn MP3 speler kort afstaat aan een collega, Romilly. Zodra Romilly de oortjes in doet, hoort hij, en wij met hem, het geluid van water en kwetterende vogels. Vervolgens zien we een shot van het ruimteschip waarin ze zich bevinden terwijl we enkel dit geluid horen, wat eigenlijk meer de nadruk legt op de absentie van geluid in het heelal. Tegelijkertijd symboliseert het ook het verlies van een aarde die vergaat en de hoop op het vinden van een nieuwe wereld die dezelfde geluiden kan bieden.
Naast dat er gespeeld wordt met geluid in Interstellar, krijgt tijd een interessante rol in deze film. Ondanks dat de wetenschappelijke theorieën over zwaartekracht, tijd, zwarte gaten en wormgaten waarschijnlijk niet helemaal kloppen, is het toch interessant hoe er wordt nagedacht over deze abstracte ideeën in de film en hoe deze ideeën gevisualiseerd worden. Ik wil niet te veel weggeven, maar de film laat je zeker nadenken over wat tijd is en hoe wij tijd ervaren.
Naast dit alles ziet elke scene er prachtig uit, de reis door het heelal, de planeten, alles is prachtig uitgewerkt. Het acteerwerk is ook niet mis. Vooral Anne Hathaway vond ik een prachtig sterke Dr. Amelia Brand neerzetten, een soort personage dat ik haar nog niet eerder heb zien vertolken. Matthew McConaughey speelt Cooper ook sterk, maar wel op een manier die we eerder van deze acteur hebben gezien.
Interstellar is een film met verassingen, die op vele aspecten mooi is. Ik denk dan ook dat ieder wel een aspect in deze film kan vinden wat hem of haar aanspreekt. Het is echt de moeite waard om voor deze film naar de bioscoop te gaan. Juist door het grote scherm, de donkere zaal en het goede geluid zal de film meer indruk maken en de leegte van het donkere, stille heelal beter overbrengen.
Geen opmerkingen :
Een reactie posten